Στην Ελλάδα, οι κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις (Κοιν.Σ.Επ.) παρουσιάζονται ως πυλώνες της Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας (ΚΑΛΟ), αλλά στην πραγματικότητα αφήνονται να βυθίζονται μέσα σε μια θάλασσα γραφειοκρατικής αδιαφορίας, ελαττωματικών πολιτικών και ανεκπλήρωτων υποσχέσεων. Τα χρηματοδοτικά προγράμματα που υποτίθεται ότι έχουν σχεδιαστεί για να στηρίξουν αυτές τις επιχειρήσεις, ιδιαίτερα εκείνα που χρηματοδοτούνται από το ΕΣΠΑ, έχουν αποδειχθεί καταστροφικά. Ακόμα χειρότερα, η ελληνική κυβέρνηση κλείνει τα μάτια στις μοναδικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι Κοιν.Σ.Επ., επιδεινώνοντας τον αποκλεισμό τους και υπονομεύοντας τη βιωσιμότητα αυτού του κρίσιμου τομέα.
Η Ψευδαίσθηση της Στήριξης
Παρά τις επανειλημμένες εξαγγελίες για δημιουργία ενός ευνοϊκού περιβάλλοντος για τις Κοιν.Σ.Επ., η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Τα περιφερειακά προγράμματα χρηματοδοτικής στήριξης είναι γεμάτα αναποτελεσματικότητα, στερούνται διαφάνειας και αποτυγχάνουν να ανταποκριθούν στις συγκεκριμένες ανάγκες των κοινωνικών επιχειρήσεων. Αυτά τα προγράμματα, που θα έπρεπε να λειτουργούν ως σωσίβια, δημιουργούν ανυπέρβλητα εμπόδια που αποθαρρύνουν την καινοτομία, τη συνεργασία και την ανάπτυξη.
Το πλέον κραυγαλέο παράδειγμα αυτής της αποτυχίας είναι η μη ενεργοποίηση του Ανοιχτού Ειδικού Λογαριασμού (Escrow Account), μια πρωτοβουλία που έχει σχεδιαστεί για να διασφαλίσει ότι οι δικαιούχοι των προγραμμάτων ΕΣΠΑ έχουν πρόσβαση στα ποσά προκαταβολών που δικαιούνται, χωρίς να απαιτείται η προσκόμιση εγγυητικής επιστολής. Για τις Κοιν.Σ.Επ., που συχνά δεν διαθέτουν την οικονομική δυνατότητα να εξασφαλίσουν τέτοιες εγγυήσεις από τραπεζικά ιδρύματα, ο Ειδικός Λογαριασμός δεν είναι απλώς μια ευκολία — είναι ζήτημα επιβίωσης.
Ένα Τραπεζικό Σύστημα που Ενισχύει την Αποτυχία
Η άρνηση υλοποίησης του Escrow Account αναδεικνύει ένα βαθύτερο συστημικό πρόβλημα: την αδυναμία κατανόησης των δομικών αναγκών των Κοιν.Σ.Επ. Σε αντίθεση με τις παραδοσιακές επιχειρήσεις, οι Κοιν.Σ.Επ. λειτουργούν βάσει αρχών ενσωμάτωσης, κοινωνικής επίδρασης και δημοκρατικής διακυβέρνησης. Τα οικονομικά τους μοντέλα συχνά δίνουν προτεραιότητα στην επανεπένδυση σε κοινωνικά έργα παρά στη μεγιστοποίηση του κέρδους, με αποτέλεσμα να μην διαθέτουν τις εγγυήσεις που απαιτούνται από τις τράπεζες. {διαβάστε εδώ την συνέχεια}